Yazarlarımızdan Özgün Başpınar, Beşiktaş'mızın Eskişehirspor'u 2-1 yendiği karşılaşmayı değerlendirdi.
İlk yarının onbiri şahaneydi bence. Ofansif ve cesur bir dizilimle başlamıştık. Ve bu şablonun karşılığı olarak top hep Eskişehir yarı alanındaydı. Sağlam baskı kurduk, net gol pozisyonlarını kaçırdık, Oğuzhan’ın akıl dolu vuruşu çataldan döndü. Sonra Cenk saçmasapan bir gol yedi ve yine duran topların yenilmez savaşçısı Sivok’un enfes kafasını Niang’ın tamamlamasıyla beraberliği yakaladık. Devre arasına beraberlikle girmemiz çok önemliydi.
Fakat devre arasında tuhaf bir değişiklik oldu. Eski topraklar bilir, eskiden 1 Nisan günleri öğrencilerin öğretmenlerine yaptığı geyik bir şaka vardı. Öğretmenleri şaşırtmak için sınıf değiştirilir, A sınıfı B sınıfına, B sınıfı A sınıfına geçerdi.
Sanırım Samet Aybaba da nostalji yapmak istedi ve devre arasında Eskişehir’in başına geçti. Ersun Yanal, Beşiktaş’tan kimin çıkmasını isterse o adamları tek tek oyundan aldı. Takımın tek gerçek santrforu Niang’ı ve gol pası atan tek adamı Oğuzhan’ı…
Bir takım ancak böyle intihar edebilirdi. Bu deha ürünü değişikliklerin ardından Beşiktaş ikinci yarı rakip kaleye hiç gidemedi, kaleye gitmeyi bırak, rakip yarıalana bile nadir geçebildi. Mustafa’nın yoktan var ettiği gol dışında maç sürekli bizim cezaalanımızda geçti. Cenk’in kale ağzından inanılmaz kurtarışı olmasa en az 2 puanı Eskişehir’de bırakmıştık.
Etrafımızda oturan insanlarla birlikte dakikalarca Niang’ın neden oyundan alındığını, sakatlanmış olabileceğini, türlü ihtimalleri tartışırken aniden Oğuzhan da oyundan alındı!
Ben gerçekten Samet Aybaba’nın molekül yapısını çözebilmiş değilim. Niang bu takımın Almeida dışında sırtı dönük top alabilen ve rakip sahada top tutabilen tek forveti. Bunu ne Pektemek ne de Holosko başaramıyor. Pektemek de, Holosko da ikinci forvet olacak yapıda futbolcular, tek santrfor oynayamıyorlar. Ve Niang aynı zamanda takımın bitirici vuruşu en yüksek golcüsü. Bu adamı neden çıkarırsın?
İkinci yarı net bir şekilde görüldü zaten, rakip sahada top tutamadık ve Eskişehir sürekli bizim yarı alanda baskı kurdu. Bütün sistemimiz çöktü.
Ve Oğuzhan… Onu golü attıktan sonra çıkarıp Necip’i alsa anlayacağım, skoru korumak için defansif adam sokuyor diyeceğim. Ama öyle bi şey yok! Maç berabere, mutlaka üç puan almamız lazım, Necip ne yapacak? 2 senedir Necip kaç kere skora etki etmiş, hiç incelemiş mi? 100 maçta 2 gol. Yani 50 maçta bir kez skora katkı yapıyor Necip. Tamam, koşu kalitesi yüksek, fedakar, defansif olarak etkili ama hücuma katılmıyor ya da katılamıyor. O dakikada girmesinin ne anlamı var?
Ha, sokmazsan göbeğin düşecek madem, o zaman maç boyunca tek olumlu iş yapmayan Fernandes’i çıkar. Adam takım Manisa’da kampa girdiğinden beri Jüpiter’de yaşıyor. Dünyaya dönemedi. Ne hırssa, ne kinse, 2 gece Reina’ya gidemedi diye yedek kulübesinde Aybaba’yı şişleyecek neredeyse… Ama onu çıkarmayı göze alamıyor Aybaba, takımın tek pırıltısını oyundan alıyor. Fernandes yatıştayken
Oğuzhan da olmayınca Beşiktaş’ın izlenecek yanı kalmıyor.
Fernandes, bu şımarıklıklardan vazgeçmeli. Beşiktaş onun babasının çiftliği değil. Tamam, çok seviyoruz, transfer teklifi aldığında bile dijital medyayı ayağa kaldırıyoruz, başımızın üstünde taşıyoruz ama onun da bu sevginin kıymetini bilmesi lazım. Kendini Beşiktaş’ın üstünde görmeye devam ederse onun da sonu Quaresma gibi olur. Farkında değil ama dünyanın hiçbir yerinde bu muameleyi bulamaz, bu ilgiyi göremez.
Samet Aybaba’yla ilgili ise bir şey yazmak istemiyorum artık, yeterince yazdık. Her maç başka facialara imza atıyor, sinirlerimizi her gün daha fazla zıplatıyor, yıpratıyor.
Kazasız belasız önümüzdeki iki maçı da alıp en az 3.’lüğü garantilemeli ve 2.’lik için de mucize beklemeye devam etmeliyiz. Sonrasında çok büyük adımlara ihtiyacı var Beşiktaş’ın, inşallah bu adımları hep birlikte akıllıca atmalıyız.
Bu sene çok özlediğimiz Avrupa heyecanını, seneye en büyük hedeflerle kovalamalıyız. Artık büyük düşünmeli, büyük isimleri bulmalı ve Beşiktaş’ın büyüklüğüne yakışır bir takım oluşturmalıyız.