Rakibimi istiyorum

Rakibimi istiyorum

Bu akşam oynanacak olan derbiye Fenerbahçe taraftarı alınmayacak. İşte biri Beşiktaşlı diğeri Fenerbahçeli iki spor yazarının konuyla ilgili görüşleri.

Zaman 1990 ların başı

Günlerden Çarşamba;

Güneşli bir İstanbul sabahı

Okula gitmişim ama zorla.

Ama aklımız öğleden sonra

Şeref Stadı’nda oynanacak

Beşiktaş-Fenerbahçe kupa maçında.

Fenerbahçeli bir arkadaşım ile beraber

Ne yapıp ne edip okuldan kaçıyoruz

Stadın önünde öpüşüp ayrılıyoruz

O geçiyor kendi tribününe

Ben geçiyorum kendi yerime

Öyle ya o zamanlar takımı yalnız bırakamazsın

Eğer senin tribünün biraz daha geç dolarsa

Rakip seyirci hemen senin yerine gözünü diker

Hele bir de polis barikatını aşıp

İki koltuk ileri geçerlerse orta çizgiden

Maçı alsan bile maçın galibi onlar olur…

O gün stat yıkılıyor

Ertesi gün gazetelerden öğreniyoruz,

38.000 biletli seyirci diye,

O zaman kapasite o kadar

Ama içerde en az 50.000 kişi var.

Maçı TV de vermiyor

Yani ya orada olacaksın

Ya da o maçı hiç yaşayamayacaksın…

90 dakika boyunca susmak yok,

Çünkü eğer susarsan

Rakibin sesi duyulursa

5 yemiş kadar olursun

90 dakika destek

90 dakika heyecan…

Biz bu muhteşem günleri yaşayan insanlar olarak

Şimdi bu futbol ekonomisinin

Ele geçirdiği futbolu sevemiyoruz.

Golü yediğin zaman

Rakip tribünden gelen gol sesi bile

Futbolun bir meyvesidir…

Şimdi futbolumuzu yönetenler

Ne yaptıklarının farkında değiller

Önce saçma sapan bir sistem getirdiler

Şimdi de rakip seyirciyi getirilen yasak.

Ya bu iş bitmez yöneticiler daha ne kadar zarar verecek futboluma

Sizin ne farkınız var, okullar olmasa ne güzel yönetirdim

Diyen milli eğitim bakanından.

Çekin tetikçi ellerinizi futbolun üzerinden

Ben Galatasaray’ı yenip

Maçtan sonra onları kızdırmadıktan;

Fenerbahçe’yi kupadan eleyip

Makaramı yapmadıktan sonra

Ne anladım ben bu işten.

Beyler, bırakın traşı;

Sizler böyle yapmaya devam ederseniz,

Bu maçların adı bırakın dünya derbisi olmayı

İşportada satılan

Bir liralık

Permatik bile olmaz…

Eray Erdal

Fenerbahçe yazarlarından Ömer Tunç Akdeniz'in konuyla ilgili yazısı

Biz bu işe neden sevdalıyız? Rekabet! Her şeyin özünde bu var, gerisi masal!

Rekabeti kim yaratır?

Taraftar!

Futbolcu bugün var yarın yok yönetici bugün var yarın yok ama taraftar hep orada, futbol yaşadığı müddetçe onlar orada olacak bu aslında onların derbisi.

Karşılıklı tezahuratlar, birbirini tetikler, o kıvılcım ateşe döner, o ateş bacayı sarar onun adı da derbi olur. Gece uykun kaçar sabah onunla uyanırsın aşktır bu.

Zaten yüzde beşlik canı kalmıştı şunun onu da korku belası yok ettiniz aldınız ciğerini kestiniz nefesini.

Bu taraftar olmasa ben bu federasyonu çok iyi yönetirim diyorsunuz iş buna döndü.

Bakın Milan ve Inter kulupleri senede 40 ile 50bin arası kombine bilet satarlar. Ama mutlaka bir kale arkasını rakip takıma bırakırlar ve her sene iki defa San Siro da o görsel söleni İtalyaya yaşatırlar. Bu ligin tribün derbisi olmazsa keyfi de olmaz, misafir takım seyirci getiremezse ev sahibi için de o maçın havası kaçar bu kadar basit.

Peki neden yaptınız bütün bunları? Öyle ya bir mantığı olmalı en mantıksız işin bile.

İki sebebi var; birinciyi zaten herkes tahmin ediyor. Fenerbahçe-Trabzonspor maçının tansiyonunu düşürmek. Çünkü tarihte yok Trabzon’un 3 büyükler ile oynadığı maçlarda seyirci götürmemek diye bir şey ilk kez bu sene oluyor hedef F.Bahçe-Trabzon maçları.

İkinci sebep ise iddianame.

O meşhur iddianame açıklanıp yöneticilere cezalar verilirse eğer sonrasını kestiremeyen federasyon ikinci yarıdaki maçlarda gerilim düşürmek için bu deplasman seyircisinin önünü kesmenin iyi bir fikir olduğunu düşündü. Ama ilk yarı maçlarında bunu yapmadan yaparsa adaletsiz olacağı mantığıyla kökünden sorunları kestirip attı!

Hz. Ömer adaleti dağıttığını sananlar daha ilk senelerinde Hz. Eyyam oldular.Karakartal mobil uygulamasıyla spor haberlerine herkesten önce ulaşmak için tıklayın